Големата авантура на Фигаро

Нпаравете пат за газдата на градот.
Штом зазори, тој брза кон својот дуќан.

Ах нели е животот добар и пријатен
за бербер од висока класа!

Ах, добро ти е ова Фигаро!
Добро, навистина добро!
Најсреќен сум јас вистина ви велам!

Подготвен на сѐ,
дење и ноќе
секогаш зафатен и растрчан.
Повеќе ќар за еден бербер
и поблагороден живот не може да се најде.

Бричеви и чешли,
ножеви и ножици,
сите тука
ми служат мене.

А има и други,
според занаетот
за госпоѓи... и господа...

Ах нели е животот добар и пријатен
за бербер од висока класа!

Сите прашуваат за мене, сите ме сакаат,
жени, млади луѓе, старци и девојки;
Што велите за перика... брзо бричење...
Пијавици...
Бргу белешката...
Сите прашуваат за мене, сите ме сакаат,
Што велите за перика, брзо бричење,
Побрзајте белешката - о јас!
Фигаро! Фигаро! Фигаро! итн.

Жими рајот, каква гужва!
Жими рајот, каква толпа!
Еден по еден, живи очите!

Фигаро! Еве сум.
О јас, Фигаро! Еве сум.
Фигаро овде, Фигаро онде,
Фигаро горе, Фигаро долу.

Сѐ побргу и побргу искрите летаат со мене;
Јас сум газдата на градот.

Ах, добро ти е ова Фигаро! Добро, навистина добро!
Најсреќен сум јас, најсреќен сум јас,
најсреќен сум јас вистина ви велам!
Тебе среќата нема да те остави.

Јас сум газдата на градот.

Бевме на опера во средно училиште. Ова е сѐ што ми останало во сеќавање. Подобро ова отколку да ви раскажувам за мртов мачор. Но што е вистина, вистина е. И мачорот скокаше горе-долу како берберот:

Фигаро ги наостри ушите и - фр! - по неа.
Таа на прозорецот - тој врз завесата, таа на таванот - тој врз креденецот, таа на креветот, а тој... под креветот, потоа таа кај вратата, а тој над масата и ги исклештил забите!

И тогаш среќата го напушти.