На улица

Морам да ви кажам. Лидија црта многу убаво. Графитите ѝ се посебна специјалност. Сѐ започна уште многу одамна со детско шарање по ѕидот на нашата зграда:

- Нацртај едно коковче! - вели Лидија и Зоки Поки пак црта. Нацртај му и пиленце!
Така и коковчето и пиленцето остануваат на ѕидот, а Зоки и Лидија продолжуваат да шеткаат.
- Ајде сега нацртај тркалца, тркалца... многу тркалца.
И Зоки пак се завртува кон ѕидот и со своето јагленче црта многу, многу тркалца.

Иако вети, Лидија никогаш навистина не го избриша тој цртеш од ѕидот на нашата зграда. Вистина, еднаш дојде кај мене со канта вар и рече да го премачкам ѕидот. За да не негодувам, ми понуди пиво после завршената работа. Јас се сложив и го варосав ѕидот трошејќи подеднакво вар како на него така и на моите алишта. И штом ѕидот се засуши таа на неко нацрта постар човек како критикува две мали дечиња поради тоа што цртале на ѕидот на зградата.

Набргу потоа почнавме да ја освежуваме фасадата на други згради. Веќе сме екипа. Јас се грижам за сите материјали што се потребни. Толе, кога е тука, најчесто чува стража. А Лидија, Лидија црта. Вчера ја разубавивме најгрдата нова дивоградба (знаете која е де!) во градот. Лидија нацрта пожар на фасадата и под него со ситни букви ја допиша легендарната реченица која добро лежи на секој ѕид. Сигурно сте ја виделе на повеќе места:

Градот убав пак ќе никне! - Пиколомини

Лидија навистина има дарба. Се разбира тоа не е многу важно ако ги прашате мајка ѝ и татко ѝ. Како што често бива, таа мораше да се запише на Правниот факултет. Единствено место каде што може да црта таму се маргините на дебелите и досадни книги и тоа за време на досадните предавања на дебелите професори.

Време е за нов графит!