Тогаш шоферот слегува од кабината, го фаќа Зоки за уши и така го довлечкува до тротоарот.Да да... кога сте виделе шофер на ЈСП вака одлучно да преземе било каква акција? Му влегуваат луѓе без карти, тој се прави наудрен. Кршат луѓе столчиња, тој се прави наудрен. Пушат во автобусот, тој се прави наудрен. Ете ви кукавица.
Без врска ми е ова. Се правам паметен. Треба убаво да си кажам: Му влегуваме во автобус без карти, тој се прави наудрен. Кршиме столчиња, тој се прави наудрен. Пушиме во автобус, тој се прави наудрен.
На некои постари патници им пречи ваквото однесување на младината, на некои не. Но, што да се прави? Мене ми пречи што пензионерите сите одлучуваат да одат на пазар во исто време, а на Толе тоа му е сосема во ред. Така, има некаква рамнотежа меѓу сите несреќници што одлучиле да се качат во автобус.
Контролорите на ЈСП додаваат зачин во манџата. Најчесто малтретираат послаби поединци, но ова е тема во која не сакам посебно да навлегувам. Јавно сообраќајно претпријатие жими газов. Само кукавици малтретираат послаби ако ме прашувате мене.
Ех, а приватните превозници се башка приказна. За 25 денари шоферот гаси мотор и не мрда додека сомнителното лице не плати или не се симне. Ми се чини дека магичниот збор овде е „приватна сопственост“. Толе не се сложува со мене.
- Кога сите автобуси би биле сини не би имало проблем!
- Како мислиш сини?
- Сини бе брат. Обоени со сина боја. И внатре и надвор. Сини како небото.
- Каква врска има бојата?
- Бојата... бојата влијае на чувствата. Сината е боја на мирот, хармонијата... Црвената на гнев, опасност.
Ни самиот Толе не знае од каде ја извади оваа приказна. Се разбира пушиме грас и муабетиме. Толе изгледа не забележал дека автобусиве во последно време често менуваат бои. Реклами. Тоа повторно ми зазвучува на „приватна сопственост“. А Толе повторно не се сложува...
Нема коментари:
Објави коментар